محیط کشت تایوگلیکولات براث ایبرسکو

توضیحات

محیط کشت تایوگلیکولات براث یک محیط مایع غنی شده مناسب برای باکتری‌های هوازیاست. اما باکتری‌های مختلف به اشکال گوناگون در آن رشد می‌کنند. دو گونه باکتری‌های هوازی مستقیم و بی‌هوازی اختیاری در این محیط کشت رشد می‌کنند. در ادامه به این می‌پردازیم که محیط کشت تایوگلیکولات براث چیست؟ چه کاربردی دارد؟ ویژگی‌های محیط کشت تایوگلیکولات براث چیست؟ باکتری‌های هوازی و بی‌هوازی چگونه در آن رشد می‌کنند؟ محیط کشت تایوگلیکولات براث از چه موادی تشکیل شده و چگونه یک محیط کشت تهیه کنیم.

محیط کشت تایوگلیکولات براث چیست؟ چه کاربردی دارد؟

محیط کشت تایوگلیکولات براث یک محیط چند منظوره، غنی شده و افتراقی است که جهت تخمین میزان اکسیژن مورد نیاز برای میکروارگانیسم‌ها به کار می‌رود. سدیم تایوگلیکولات موجود در محیط، اکسیژن را مصرف می‌کند و اجازه می‌دهد بی‌هوازی‌های اجباری رشد کنند.

این ماده با تزریق اکسیژن از بالای براث رنج جدیدی از میزان اکسیژن را بوجود می‌آورد. میزان غلظت اکسیژن در یک سطح مشخص بوسیله‌ی رنگ حساس به اکسایش مانند رزازورین تعیین می‌شود که در صورت وجود اکسیژن به رنگ صورتی در می‌آید. این کار باعث می‌شود تا تفاوت هوازی‌های اجباری، بی‌هوازی‌های اجباری، بی‌هوازی‌های اختیاری، میکروآئروفیل‌ها و موجودات هوازی آشکار گردد.

به عنوان مثال، گونه‌های بی‌هوازی کلستریدیوم که بطور اجباری مشاهده می‌شوند، فقط در انتهای لوله آزمایش رشد می‌کنند. همچنین تایوگلیکولات براث جهت احیای ماکروفاژ‌ها در حفره صفاقی موش کاربرد دارد. این کاربرد  به هنگامی است که در داخل صفاقی تزریق شود. این کار تعداد زیادی از ماکروفاژ‌ها رو احیا می‌کند ولی آن‌ها را فعال نمی‌کند.

ویژگیهای محیط کشت تایوگلیکولات براث چیست؟

1. میزان آگار محیط تایو 0.75% است که از ورود اکسیژن جلوگیری کند و محیط برای رشد باکتری بی‌هوازی آماده باشد.
2. در این محیط اسید وجود دارد و به عنوان یک عامل احیا‌کننده عمل می‌کند.
3. با اضافه کردن موادی مثل عصاره مخمر عصاره گوشت و کازین سبب رشد اکثر باکتری‌های پاتوژن می‌شود.
4. اگر به این محیط دکستروز، همین و ویتأمین‌ها اضافه شود، شرایط بهتری برای رشد باکتری بی‌هوازی و سخت رشد فراهم می‌شود.

چطور باکتری های هوازی و بی هوازی را در تست تایوگلیکولات تشخیص دهیم؟

باکتری‌های هوازی و بی‌هوازی با رشدشان در لوله‌های تست تایوگلیکولات براث قابل شناسایی هستند:

• هوازی‌های اجباری به اکسیژن نیاز دارند، زیرا که آن‌ها نمی‌توانند بصورت بی‌هوازی تخمیر و تنفس کنند. هنگامی که غلظت اکسیژن در بالاترین حد است این هوازی‌های اجباری در بالای لوله جمع می‌شوند.
• بی هوازی‌های اجباری با اکسیژن مسموم شده‌اند و در انتهای لوله جمع می‌شوند، جایی که غلظت اکسیژن در کمترین مقدار ممکن است.
• بی هوازی‌های اختیاری می‌توانند با یا بدون حضور اکسیژن رشد کنند زیرا آن‌ها قادرند بصورت هوازی یا بی‌هوازی انرژی را متابولیز کنند. این باکتری‌ها بیشتر در بالای لوله جمع می‌شوند زیرا تنفس هوازی میزان ATP بیشتری نسبت به تخمیر یا تنفس بی‌هوازی تولید می‌کند.
• میکروآئروفیل‌ها به اکسیژن نیاز دارند زیرا آن‌ها نمی‌توانند بصورت بی‌هوازی تخمیر و تنفس کنند. در هر صورت آن‌ها با غلظت زیادی از اکسیژن مسموم شده‌اند. آن‌ها در قسمت بالایی لوله جمع می‌شوند ولی نه در قسمت‌های خیلی بالایی، در واقع در ۸۰% بالایی لوله تجمع می‌کنند.
• ارگانیسم‌های Aerotolerant به اکسیژن نیاز ندارند زیرا آن‌ها بصورت بی‌هوازی اکسیژن را متابولیز می‌کنند. برخلاف بی‌هوازی‌های اجباری، آن‌ها با اکسیژن مسموم نشده‌اند. این ارگانیسم‌ها بطور مساوی و یکنواخت در طول لوله پخش شده‌اند.  تصویر زیر گویای این ۵ حالت است:

محیط کشت تایوگلیکولات باث در لوله ها

چگونه محیط کشت تایوگلیکولات براث را تهیه کنیم؟

میزان ۲۹ گرم از پودر را در یک لیتر آب مقطر و یا آب دیونیزه بریزید. آن را به مرز جوشیدن برسانید و خوب حل کنید. آن‌ها را در لوله‌ها و بطری‌ها توزیع کنید سپس به مدت ۱۵ دقیقه در اتوکلاو ۱۲۱ درجه سانتی گراد استریل کنید. پس از یکبار کشت، محیط باید در سریعترین زمان ممکن در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد انکوبه شود.

تایوگلیکولات براث از چه موادی تشکیل شده است؟

ترکیبات تشکیل دهنده‌ی تایوگلیکلات براث بر حسب گرم بر لیتر به صورت زیر می‌باشد:

ماده تشکیل دهنده گرم بر لیتر

نقش هر یک از این مواد در ترکیب محیط تایوگلیکولات براث چیست؟

• دکستروز، پپتون از کازئین، عصاره مخمر و ال سیستئین موارد و عوامل مؤثر و ضروری برای رشد و تکثیر میکروب‌ها را تأمین می‌کنند.
• ال سیستئین و سدیم تایوگلیکولات به کلستریدیوم و سایر هوازی‌هایی که سخت رشد می‌کنند، اجازه می‌دهد که در این محیط حتی در شرایط هوازی نیز رشد کنند.
• سدیم تایوگلیکولات به عنوان یک عامل کاهنده کار می‌کند و آثار سمی مشتقات جیوه‌ای و پراکسید‌هایی که در محیط شکل می‌گیرد را خنثی می‌کند. در نتیجه اوضاع برای بی‌هوازی‌ها بهتر می‌شود و شرایط محیط کشت برای مواد تستی شامل فلزات سنگین مساعد می‌شود.

هدف از استفاده از مواد تشکیل دهنده ی محیط کشت تایوگلیکولات براث چیست؟

هدف از استفاده از مقدار کم و جزئی آگار در محیط تایوگلیکولات براث چیست؟ در جواب باید گفت که این کار در جهت کند کردن سرعت تزریق اکسیژن در محیط کشت انجام می‌شود.

هدف از تایوگلیکولات و ال سیستئین چیست؟ ترکیب این مواد به منظور کاهش مقدار اکسیژن موجود در محیط کشت است. این کار با تبدیل کردن اکسیژن به آب انجام می‌شود.

یکی از کاربرد‌های اصلی محیط کشت تایوگلیکولات براث، جداسازی باکتری‌های بی‌هوازی اختیاری و اجباری و برای آزمایش‌های استریلیته مطابق با ضوابط APHA، برای جداسازی اکتینومیست‌ها، گونه‌های Nocardia و Streptomyces است.

سخن پایانی

همانطور که در مطالب بالا گفتیم محیط کشت ویژگی هایی دارد ها از ورود اکسیژن جلوگیری کند و محیط را برای رشد باکتری بی هوازی فراهم کند. دو گونه باکتری های هوازی مطلق و بی هوازی اختیاری هم در آن محیط رشد می کند. بی هوازی اختیاری مثل استافیلوکوک ها و انتروباکتریاسه ها هستند. یکی از کاربردها و اهداف محیط کشت جداسازی باکتری‌های هوازی و بی هوازی